19. aya dair

22 Ağustos 2011 Pazartesi günü dünyaya gelen Reyyan kızım 22 Mart itibariyle 19. ayını tamamlamış durumda. Sözleriyle, davranışlarıyla her geçen gün daha büyüdüğünü ispat ediyor bize. İlklerine dair aldığım notları başka bir postta paylaşmak üzere bu ay neler yaşadığımıza gelmek istiyorum.

Babamızın tayininin bulunduğumuz il dışında ufak bir ilçeye çıkması nedeniyle bir süreliğine ayrı yaşamak ve yeni bir düzene ayak uydurmak durumunda kaldık. Babası ve beni anneannesinin evinin kapısında karşılamaya alışmış olan minişim beni akşam yalnız görünce soru ifadesiyle " babaa ? " dedi. Bu hafta her kapı sesinde ve telefon çalışında baba diye koştu. Şimdiden özledi meleğim.

Kasım yada Aralık ayı idi sanırım anne blogları ile tanışmam, bazı blogları takip etmeye başlamam. Kızımla yapmak üzere not almaya başladığım etkinlik fikirleri de bu dönemlerde başladı. Bazılarını birlikte yapmaya çalıştık ama belli plan program dahilinde devam ettiremedim. Bakıyorum da günler haftalar hatta aylar bile geçmiş üzerinden. Silkinip kendime gelip programlı bir şekilde etkinlik hazırlığına girişmem gerekiyor. Zira 20 li aylara girmiş bulunuyoruz. Acemice yaptığımız bir kaç etkinliğimizin resim ve videolarını da ileriki postlarımda paylaşmak istiyorum unutmamak ve teşvik olması adına.

Bu birkaç ayda sevinerek mutlulukla ifade edebileceğim bir durum kitaplara olan ilgisi. Tübitak yayınlarından Doktorda ve Yavru köpek aylar geçmesine rağmen hala favori kitabımız. Yeni kitaplarla tanıştırma girişimlerim " dok dok " itirazlarıyla yarıda kalıyor. Zamanla yenilerine de alışacağını düşünüyorum.

Eda ve Eymen resimlerini inceliyoruz telefonda. Birini yeterli görmüyor "öbülü öbülü" nidalarıyla arka arkaya Eda ve Eymen resimlerini seviyoruz. Favori cümlelerimiz " Eda neede, Emeni neede?"
Dışarı çıkacağımızda portmantoya koşup " kocuku neede, ayakı neede?" diye ayakkabı ve montunu istiyor.
Emerek uyuma alışkanlığımız devam ediyor. Aslında benim için de iyi. Çünkü birlikte koyun koyuna yatarken ben onun kokusu ile uyuyorum o da benim kokum ile. Daha güzeli var mı bundan.
Ninni istediğinde "dandin din din din..." ardından "gun gan ga" diyerek istediğini nininiyi söylemem için yönlendiriyor beni. Bir de "annen vaa, baban vaa" var. Bu da sordum sarı çiçeğe ilahisinin devamı. Sordum sarı çiçeğe kısmını ben söylüyorum o devam ediyo " annen vaaa, baban vaa, anneannen vaa, deden vaa, ancam vaaa" bütün sülaleyi sayarak bitiriyoruz ilahiyi. Daha çok sessiz ve ışık olmadan uyumayı seviyor benim gibi. Normalde iyi ama az bir ses olan ortamda hemen uykusu yarıda kalıyor ve huzursuz oluyor bu açıdan biraz rahatsız.

Sağlığımız iyi çok şükür. İştahımız önceki aylara göre iyi. Kendi yemek istiyor. Isrardan hoşlanmıyor. Damak tadı tatlıya yönelik. Tatlı şeyleri daha çok seviyor. Israr etmiyorum. Sevdiği şeylerden istediği kadar yesin diye düşünüyorum. Bu arada da yeterince vitamin almayacak ve gelişimi geride kalacak diye de içten içe
endişelenmiyor değilim. Annelik evhamları işte.

Hayırla sağlıkla büyüsün, Allah'a kul, Rasulüne ümmet ve bize de hayırlı evlat olsun inşallah. Ayaklarını yolunda sabit kılsın Rabbim. İmanlı vicdanlı merhametli güzel mümine kul olsun inşallah....

 

merhaba

Anne Bloglarını epeyce gezip gözlemledikten ve bizzat blog açmaya niyetlendikten sonra nihayet ilk postumuzu yazıyoruz.

Hamileliğimin başından beri kendimce ufak ufak notlar almıştım hatta günlük de tutmak istiyordum ama kısmet olmadı. Nasip e-günlükmüş.

Diğer bütün anneler gibi benim de amacım kızımın gelişimini takip etmek, onunla yaşadıklarımızı unutmamak ve kendisine de bir hatıra kalması, annesinden hediye olması. İnşallah hep güzel şeyler paylaşmak dileğiyle.